Blije kindjes, kleine golfjes en twee tickets!
Door: Janna Kolen
Blijf op de hoogte en volg Janna
06 Mei 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Hallo lieve allemaal,
Zoals belooft zou ik vaker een reisverslagje plaatsen en zit er deze keer geen anderhalve maand tussen mijn vorige verslag en deze!
We zijn naar een nieuwe stage school gegaan, dit zat zo in het programma. In het begin vond ik het super jammer, omdat we het goed hadden op de huidige school. Maar nu ik terugkijk, vind ik het erg leuk en leerzaam dat dit is gebeurt. Deze andere basisschool ligt een stuk verder weg van ons huis. Elke maandag, woensdag en donderdag staan we allemaal vroeg naast ons bedje, om na een half uur durende scooter tocht, de kindjes een Engels lesje te bezorgen. De eerste les begint om 7uur, maar er wordt ook op deze school eerst een gebedje gedaan. Een kindje moet dan voor de klas staan en zegt het gebed op. De andere kindjes roepen iets terug en na ongeveer een minuutje zijn ze klaar voor de les.
Het verschil met de vorige school is dat deze kindjes een minder goede economische achtergrond hebben. Ook wordt er op deze school normaal gesproken geen Engels gegeven. Het niveau van de kinderen is hier dus een stuk lager en we beginnen bij de basis. Verder kennen ze op deze school wel meer structuur, er zijn zelfs regels in de klas.. Wajow! Het lesgeven is op deze school een stuk fijner, de kinderen roepen minder door de klas en zijn enorm gemotiveerd. Deze keer heb ik ‘grade 3’, deze kindjes zijn 8 of 9 jaar oud.
Onze lesjes moeten heel interactief zijn. Dit hebben we op de universiteit geleerd. We hebben ons in 5 verschillende mensen verdiept die boeken vol met wijze woorden over het aanleren van een tweede taal hebben geschreven. Tijdens de lessen die we geven worden dus alle tafels en stoelen aan de kant geschoven en doen we allerlei activiteiten met de kinderen. We zingen liedjes, gebruiken bewegingen en spelletjes om de kinderen dichter bij de Engelse taal te brengen. Zo schattig om de kindjes bezig te zien!
Afgelopen weekend ben ik met Danique, Mario en Jacky naar Pacitan geweest. Pacitan is een plaatsje zo’n 4 uur rijden vanaf Jogja. Met het ondertussen bekende plaatje; blauwe zee, witte stranden, palmbomen en prachtig weer. Dit beeld is ondertussen niet meer zo bijzonder. Danique en ik hebben dus afgesproken om elkaar steeds te vertellen hoe erg we aan het genieten zijn en hoe mooi alles om ons heen is. Dit ritueeltje verzegelen we elke keer met een flinke ‘high five’. Zo kunnen we niet vergeten hoe goed we het hier hebben!
Vrijdag middag vertrokken we met het knalrode Volkswagen busje van Jacky richting zee. Je weet wel.. Zo’n busje waar iedereen van droomt. Dit busje kwam echt uit een droom: flatscreen TV, Playstation, een goede muziekinstallatie en een bank met twee ‘minions’ kussens!!! Je kunt wel begrijpen dat het dan ineens helemaal niet erg is om een hele middag in een auto te zitten.
Zaterdag ochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben we ons klaargemaakt voor een surflesje van onze maat Mario. ’s Morgens zouden de golven goed zijn in verband met eb en vloed en aangezien wij beginners zijn, hadden we kleine baby-golfjes nodig. Eerst kreeg ik een snel cursus ‘hoe sta je binnen 3 seconden op je surfplank’. Mario liet het me eerst een paar keer zien en toen moest ik hem nadoen. Dit was natuurlijk nog op het strand. Ook werd er uitgelegd hoe je je voeten neer moest zetten en je handen moest houden. Daarna gingen we al het water in en tot mijn verbazing lukt het de eerste keer al om te staan! Ik werd wel goed geholpen door Mario, hij riep steeds ‘get ready’ en ‘one, two, three, up up up!’ Natuurlijk heb ik ook flink wat zout lopen happen. Smaakt goed. Daarna ging Danique, dat zag er erg spectaculair uit. Ze heeft zelfs een flinke buikwond opgelopen van haar geliefde surfbord. Een mooi souvenirtje waar ze tot vandaag nog volop van geniet. Ten slotte wilde Jacky het ook eens proberen. En wat Bleek? Hij is een ware acrobaat in het water! Zijn talent was het niet om binnen 3 seconden op te staan, maar om binnen 3 seconden van z’n surfplank te vliegen. Met z’n beentjes in de lucht vloog hij door de golven. Gelukkig hebben we de foto’s nog!..
Verder heb ik nog groot nieuws... Ik heb vandaag samen met Jimmy twee tickets naar Lombok geboekt! Aanstaande vrijdag vertrekken we al! Gisteren hebben we samen in Starbucks gezeten met de laptop en de ‘lonely planet’, de bijbel voor reizigers. Daar hebben we een heleboel activiteiten en leuke plaatsen uitgekozen die we in Lombok kunnen bezoeken. Het zijn maar ideetjes, want we gaan daar van dag tot dag bekijken wat we willen gaan doen en waar we heen willen. Ik ben erg benieuwd wat we hier gaan meemaken. Maar dat zullen jullie in mijn volgende verslag lezen!
Tot snel en een dikke kus.
P.s. nog 20 nachtjes slapen tot mama hier is! :D
Zoals belooft zou ik vaker een reisverslagje plaatsen en zit er deze keer geen anderhalve maand tussen mijn vorige verslag en deze!
We zijn naar een nieuwe stage school gegaan, dit zat zo in het programma. In het begin vond ik het super jammer, omdat we het goed hadden op de huidige school. Maar nu ik terugkijk, vind ik het erg leuk en leerzaam dat dit is gebeurt. Deze andere basisschool ligt een stuk verder weg van ons huis. Elke maandag, woensdag en donderdag staan we allemaal vroeg naast ons bedje, om na een half uur durende scooter tocht, de kindjes een Engels lesje te bezorgen. De eerste les begint om 7uur, maar er wordt ook op deze school eerst een gebedje gedaan. Een kindje moet dan voor de klas staan en zegt het gebed op. De andere kindjes roepen iets terug en na ongeveer een minuutje zijn ze klaar voor de les.
Het verschil met de vorige school is dat deze kindjes een minder goede economische achtergrond hebben. Ook wordt er op deze school normaal gesproken geen Engels gegeven. Het niveau van de kinderen is hier dus een stuk lager en we beginnen bij de basis. Verder kennen ze op deze school wel meer structuur, er zijn zelfs regels in de klas.. Wajow! Het lesgeven is op deze school een stuk fijner, de kinderen roepen minder door de klas en zijn enorm gemotiveerd. Deze keer heb ik ‘grade 3’, deze kindjes zijn 8 of 9 jaar oud.
Onze lesjes moeten heel interactief zijn. Dit hebben we op de universiteit geleerd. We hebben ons in 5 verschillende mensen verdiept die boeken vol met wijze woorden over het aanleren van een tweede taal hebben geschreven. Tijdens de lessen die we geven worden dus alle tafels en stoelen aan de kant geschoven en doen we allerlei activiteiten met de kinderen. We zingen liedjes, gebruiken bewegingen en spelletjes om de kinderen dichter bij de Engelse taal te brengen. Zo schattig om de kindjes bezig te zien!
Afgelopen weekend ben ik met Danique, Mario en Jacky naar Pacitan geweest. Pacitan is een plaatsje zo’n 4 uur rijden vanaf Jogja. Met het ondertussen bekende plaatje; blauwe zee, witte stranden, palmbomen en prachtig weer. Dit beeld is ondertussen niet meer zo bijzonder. Danique en ik hebben dus afgesproken om elkaar steeds te vertellen hoe erg we aan het genieten zijn en hoe mooi alles om ons heen is. Dit ritueeltje verzegelen we elke keer met een flinke ‘high five’. Zo kunnen we niet vergeten hoe goed we het hier hebben!
Vrijdag middag vertrokken we met het knalrode Volkswagen busje van Jacky richting zee. Je weet wel.. Zo’n busje waar iedereen van droomt. Dit busje kwam echt uit een droom: flatscreen TV, Playstation, een goede muziekinstallatie en een bank met twee ‘minions’ kussens!!! Je kunt wel begrijpen dat het dan ineens helemaal niet erg is om een hele middag in een auto te zitten.
Zaterdag ochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben we ons klaargemaakt voor een surflesje van onze maat Mario. ’s Morgens zouden de golven goed zijn in verband met eb en vloed en aangezien wij beginners zijn, hadden we kleine baby-golfjes nodig. Eerst kreeg ik een snel cursus ‘hoe sta je binnen 3 seconden op je surfplank’. Mario liet het me eerst een paar keer zien en toen moest ik hem nadoen. Dit was natuurlijk nog op het strand. Ook werd er uitgelegd hoe je je voeten neer moest zetten en je handen moest houden. Daarna gingen we al het water in en tot mijn verbazing lukt het de eerste keer al om te staan! Ik werd wel goed geholpen door Mario, hij riep steeds ‘get ready’ en ‘one, two, three, up up up!’ Natuurlijk heb ik ook flink wat zout lopen happen. Smaakt goed. Daarna ging Danique, dat zag er erg spectaculair uit. Ze heeft zelfs een flinke buikwond opgelopen van haar geliefde surfbord. Een mooi souvenirtje waar ze tot vandaag nog volop van geniet. Ten slotte wilde Jacky het ook eens proberen. En wat Bleek? Hij is een ware acrobaat in het water! Zijn talent was het niet om binnen 3 seconden op te staan, maar om binnen 3 seconden van z’n surfplank te vliegen. Met z’n beentjes in de lucht vloog hij door de golven. Gelukkig hebben we de foto’s nog!..
Verder heb ik nog groot nieuws... Ik heb vandaag samen met Jimmy twee tickets naar Lombok geboekt! Aanstaande vrijdag vertrekken we al! Gisteren hebben we samen in Starbucks gezeten met de laptop en de ‘lonely planet’, de bijbel voor reizigers. Daar hebben we een heleboel activiteiten en leuke plaatsen uitgekozen die we in Lombok kunnen bezoeken. Het zijn maar ideetjes, want we gaan daar van dag tot dag bekijken wat we willen gaan doen en waar we heen willen. Ik ben erg benieuwd wat we hier gaan meemaken. Maar dat zullen jullie in mijn volgende verslag lezen!
Tot snel en een dikke kus.
P.s. nog 20 nachtjes slapen tot mama hier is! :D
-
06 Mei 2014 - 16:33
Carla Maas:
hoy Janna leuk verslag weer fijn dat je het reuze naar je zin hebt. Nou Janna ik kan je vertellen dat het heel leuk is op Lombok ben daar al 2 keer geweest.
Wat je vooral moet doen is naar de sasak bevolking gaan, je kijkt je ogen uit hoe die mensen nog leven. En ze rijden daar ook nog met paard en kar. Nou voor ons gaat het ook opschieten we vertrekken zondag 18 mei naar bali heerlijk ik verheug me er erg op.En voor jou mama schiet t ook al op he!!.
Nou Janna het allerbeste en heel veel plezier op Lombok.
Liefs Carla xxx -
06 Mei 2014 - 19:00
Ankolen@gmail.com:
Liebe Janna,
Toll, was du wieder so erlebst hast..
Die Foto,s sind auch super.
Ich freue mich schon , dich wiederzusehen
Noch 20 nachtjes schlafen, jipiieeeeeee
Kusjes Mama -
06 Mei 2014 - 20:22
Maaike Van Esch:
Hey Janna,
Wat een leuke avonturen maak je mee daar. Superschattig met die kleine kindjes! Ben je al gewend aan iedere dag rijst? Toll dat je moeder al zo snel komt! Nur 20 nachtjes schlafen dus ;-) Via mama hoor ik ook best vaak hoe leuk je het hebt! Geniet van Lombok!! Xx -
06 Mei 2014 - 21:13
Toos Jongenelen:
hallo Janna , wat geweldig leuk dat jij nu reis verslagen stuurt , ik lees ze met veel plezier .
jij hebt daar een super leven met veel nieuwe ervaringen en gezellige vrienden .
Janna geniet ervan en doe jouw moeder de groetjes als ze bij jou is .
groetjes Frans en Toos -
06 Mei 2014 - 22:07
Ad:
Hoi Jans,
Super leuk verslag !
Had net een mailtje aan je gestuurd, dus nu geen dubbel verhaal.
Kus Ad. -
07 Mei 2014 - 10:48
Daniqueske:
Ook al zit ik momenteel in de deuropening van mijn kamer, IK GENIET! *HIGH FIVE*
Wel jammer dat ik een week zonder buufke moet doen volgende week.
Maar meid veel plezier!
-
07 Mei 2014 - 10:49
Daniqueske:
Ook al zit ik momenteel in de deuropening van mijn kamer, IK GENIET! *HIGH FIVE*
Wel jammer dat ik een week zonder buufke moet doen volgende week.
Maar meid veel plezier!
-
14 Mei 2014 - 18:56
Siggi:
Ik geniet van je berichtjes, mooi dat je van je stage zo kunt genieten en leuk om te lezen dat de Lonely Planet van pas komt. Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
