Afscheid nemen bestaat niet.
Door: Janna Kolen
Blijf op de hoogte en volg Janna
10 Juni 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Na Lombok begon ik met het aftellen tot mama hier zou aankomen. De zondag voordat mama aan zou komen, hadden we nog een bruiloft van onze leraar Dede. Ik vond het heel speciaal dat we waren uitgenodigd en gewoon een echte traditionele bruiloft mochten meemaken. Toen we aankwamen waren ze al volop bezig met allerlei rituelen; voeten wassen, bloemblaadjes aan elkaars ouders geven en heel veel buigen. Dit gebeurde allemaal op een klein podium en de bezoekers mochten plaatsnemen op een tribune. Ondertussen was er een meneer in een microfoon alles aan het vertellen. Na een dik uurtje werden we alweer terug gebracht naar de bus en werden we weer naar onze campus gebracht met nog 30 chinezen en een paar Australische studenten met grote neuzen. Na deze bijzondere dag was het gewoon nog maar een nachtje slapen en de zenuwen gierden door m’n lijf!
Om half 4 ’s middags kwam mama samen met de moeder van Jimmy aan in Jogja. Wat Jim alleen niet wist, was dat zijn moeder erbij zou zijn! Hierdoor was ik nóg zenuwachtiger, maar gelukkig probeerde hij me rustig te houden en waren we SUPER blij om onze mama’s weer te zien en te knuffelen! Die avond zijn we uit eten geweest bij Cuba Libre waarna ik tegen een uitlaat ben gelopen. Ook ik heb nu een mooie tatoeage op mijn kuit, een mooi aandenken aan Indonesië.
Op dinsdag heb ik samen met mama moederdag gevierd. Als verrassing gingen we samen een fietstocht doen met Rinto, onze gids die een aardig woordje Nederlands sprak! Om kwart over 7 ’s morgens moest ik dus met mijn scootertje richting Malioboro rijden waar mama in het Ibis Style hotel sliep. Ze stond al klaar met haar filmcameraatje, een echte toerist. ‘Ons moeder’ mee genomen achterop het scootertje. Het mooie is dat ze bij elke kuil of bobbel in de weg een beetje schrikt en dat laat merken door ‘OEPS’ te roepen. Een hele achtbaan met mama achterop, want geloof me, er zijn hier enorm veel kuiltjes hobbeltjes en putjes in de weg.
De fietstocht had ik zelf ook nog niet eerder gedaan en ik vond het super mooi. We waren niet meer midden in de stad, maar in een dorpje. Hier waren weer erg veel kippen, koeien, rijstvelden en het verkeer was hier lekker rustig. Samen met mama mochten we toen zelf rijst oogsten en de rijstkorreltjes eruit slaan. De mensen in Jogjakarta zwaaien altijd erg blij naar blanke mensen. Al vanaf kleins af aan word dit de kindjes geleerd. Je ziet ouders altijd enthousiast de handen van hun kinderen vastpakken en zorgen dat hun kind dan naar ‘bules’ zwaaien. Mama vond dit volgens mij wel leuk en zwaaide naar iedereen terug, soms iets te enthousiast want dan vloog ze bijna door de bocht.
’s Avonds hebben we samen bij de Prambanan tempel Indonesisch gegeten en hebben we daarna naar het Prambanan ballet gekeken.
Op donderdag mocht ik mama meenemen naar Pita haar huis. Pita is een vriendinnetje die we hebben leren kennen door ons project op de Universiteit. Haar ‘taakje’ was het om ons te helpen, ze gaf ons bijles met Indonesisch, hielp ons met het zoeken van een homestay en het zoeken van de klaslokalen, maar ondertussen is ze echt een vriendinnetje geworden en zien we haar buiten school ook regelmatig. We hadden afgesproken om bij haar thuis Indonesisch te leren koken. Een lekkere nasi goreng (ongelofelijk pittig!) en risoles. We werden hartelijk verwelkomd door haar familie en haar oma ging de eerste ronde voordoen hoe we alles moesten maken, super schattig! Het eten was lekker en we hadden een gezellige en lange dag met z’n allen.
Zaterdag ochtend zijn we met z’n viertjes naar de Borobudur tempel geweest. We vertrokken om 4uur ’s nachts zodat we daar de zonsopkomst konden bekijken. We hadden een goed plekje gevonden waar we lekker konden zitten en goed uitzicht hadden op de vulkaan Merapi waar de zon vanachter tevoorschijn kwam. We hadden geluk, want het was niet bewolkt waardoor we het goed konden zien.
Ook wilde mama heel graag het strand zien en ben ik op maandag samen met Annelies, mama en Aan naar het strand gereden. Hier hebben we krabbetjes gevangen, verse vis gegeten en is mama zelfs de zee in geweest! Een historisch moment in Indonesië, want ze had al zo’n 40 jaar niet meer gezwommen. Misschien dat mama nu de zwemvijver ook in durft hè papa? Gewoon duwen!
Het hoogtepunt van deze stranddag was een boot-tour op de open zee. Het leek een goed idee, maar achteraf bleek het toch een beetje gevaarlijk te zijn. De golven waren mega hoog en met een emmertje schepte ik het water uit de boot. Aan, onze gids, had ons verzekerd dat het hartstikke veilig was, maar achteraf bleek dus dat hij dit ook nog nooit had gedaan!
Woensdag hadden we de eindceremonie op de Universiteit. Hiervoor hebben Jente, Jimmy en ik dinsdag voor de laatste keer een traditionele openingsdans geoefend. Natuurlijk werden we van top tot teen helemaal aangekleed met traditionele kleren en werden we met ons hoofd flink in de make-up gegooid. Ook hebben we woensdag met z’n 5en twee liedjes gezongen, eentje in het Indonesisch en eentje in het Engels. Bij deze eindceremonie begon ik al een beetje te beseffen dat het leventje hier in Jogja nu tot een einde begon te lopen en we binnenkort gewoon weg gingen.
Ook ben ik een dagje met mama naar de bird market geweest. Daar hebben we dan zo’n dik uurtje bij de hondjes gestaan. Mama was meteen verkocht, vroeg hoeveel we dan moesten betalen en zei tegen me toen we wegliepen “Ik heb al een naam bedacht”. Ik denk dat het dus niet lang duurt in Nederland voordat we hond nummero 3 in huis halen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!
Vervolgens bracht meneer Iwan ons naar de silvermarket. Hij vertelde ons dat hij graag goed Karma wilde verzamelen voor zijn dochter die door Azië moet reizen voor haar werk. Echt een goedzak die man, zonder hem waren we zeker verdwaald! Mama heeft toen nog een mooie armband gekocht en samen zijn we toen een lekker hapje gaan eten bij Viavia, een heerlijk restaurantje waar ik al vaak met vrienden wat heb gegeten. Daar hebben we allebei een gerechtje op met vis. Normaal pak ik daar altijd de hamburger met friet, maar omdat ik Yentl en Nienke altijd over deze overheerlijke vis hoorde praten moest en zou ik het ook proberen! En ik weet zeker dat ik de volgende keer geen hamburger meer bestel daar, maar een lekker makreeltje!
Zondag was alweer de laatste dag voor de mama’s, de twee weken waren omgevlogen! ’s Morgens hebben we met z’n drietjes een lekkere massage gescoord en ben ik daarna met mama naar Vredenburg gereden. Hier zijn we even door het museum gelopen en hebben we daarna op een gezellig terrasje een lekker ijsje gegeten. ’s Avonds hebben Jim en ik onze moeders weer op het vliegtuig gezet en moesten we wéér afscheid nemen.
Over 4 dagen nemen we afscheid van Jogja en ga ik samen met Jim, Danique en Rens naar Sulawesi om te backpacken. Ik ben erg benieuwd wat we hier gaan zien en meemaken. We gaan er iets moois van maken met z’n viertjes. Ook is mijn reisje naar Singapore geboekt en kom ik een uurtje voor Jor weer aan in Yogyakarta. Samen hebben we al gepland hoe we door Oost-Java richting Bali gaan reizen. Twee hotels zijn ook al geboekt en over minder dan drie weekjes gaat dit allemaal beginnen! Met al deze leuke dingen in het vooruitzicht valt het afscheid nemen toch wat minder zwaar.
-
10 Juni 2014 - 18:48
Ad:
Hoi Jans,
Super verslag! En..... nog bedankt voor je kado-tje. Ik heb dat kleine briefje in mijn portemonnaie gedaan. Kus,Pa. -
10 Juni 2014 - 19:06
Rebecca:
Heerlijke berichten Jans!
Kom maar gauw terug, want ik mis je. -
10 Juni 2014 - 20:27
Nicole:
Wat alweer een mooi verslag zeg! Ik zat er weer helemaal in. Afscheid is nooit leuk nee,helaas.
Maar meid wat heb al een geweldige ervaring achter de rug waar je zo rijk van bent geworden! Heerlijk het verhaal met je moeder wat heb ik gelachen met de scooter en het zwemmen ,hahahahhaa. En wat een leuke dingen samen gedaan. De tijd gaat snel helaas maar hoeveel dingen je op een dag meemaakt,geweldig. En ja leuk een hondje erbij ,hihi !
En nu gaan backpacken !!! Zo respect hoor meid. En dat zal ongetwijfeld ook een geweldig avontuur worden . Meid geniet van de tijd van leven ! Groetjes Nicole -
10 Juni 2014 - 20:32
Nicole:
Van JE leven ...bedoel de ik ! Hahahaha
Ik moet meteen aan je vader denken... Sorry Ad ! Hihihihi
-
11 Juni 2014 - 08:32
Fransje Van Dongen:
Lieve janna,
Wat jammer dat je stage al weer afgelopen is, maar je weet nooit hoe het leven loopt en kom je er nog eens terug.
Ga lekker genieten van je rondreis.
Ik ga gauw naar je mama om de foto's te bekijken die ze vast veel gemaakt heeft, dan maak ik het ook een beetje mee.
Geniet ze verder en ik zie je weer als je thuis bent.
Groetjes Hans en Frans.
-
12 Juni 2014 - 10:30
Suzanne :
Ha Janna,
Wat een prachtig verhaal! Een unieke tijd die je daar beleeft. Wat super dat jouw moeder en de moeder van Jimmy gekomen zijn!
Leer je me het Indonesische liedje een keer?
Héél véél plezier met het rondreizen!!!!!!
Groetjes,
Suzanne -
12 Juni 2014 - 23:02
Jolanda Braspenning:
Hallo Janna,
Wat een leuke berichten om te lezen en wat had je moeder vandaag leuke verhalen over haar trip naar Indonesië! En wat heb jij me verrast met een mooi cadeautje! Dank daarvoor!
Je moeder zat helemaal vol van haar trip en het was leuk om haar zo te zien glunderen en te zien en horen hoe trots ze wel niet is op jou. Haar stemgeluid spreekt boekdelen kan ik je vertellen. je hoort de emotie in haar stem als ze verteld over haar geweldige trip en ik ze is aangestoken met het virus want ze wil nog wel een keertje terug! Super toch dus boek gewoon een half jaar erbij dan komt ze gewoon nog een keertje naar je toe. Super trots op je, ga zo door, je maakt echt de reis van je leven waar jij je verdere leven op terug zal gaan kijken. Groetjes Jolanda xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley