I'm coming home!

Hallo lieve allemaal!
Hier is dan mijn laatste reisverslag vanuit het warme Indonesië. Ondertussen zit mijn Indo-avontuur er nu bijna op, want vanavond vlieg ik samen met de harde kern Jente en Monique terug naar huis. Het begint nu echt te kriebelen en ik heb heel veel zin om iedereen weer te zien, vooral mijn lieve papaatje.

Heel veel mooie herinneringen heb ik aan deze 6 maanden overgehouden en ik ben super blij dat ik voor deze minor heb gekozen. Deze kans krijg ik waarschijnlijk geen tweede keer en ik heb enorm genoten. Ik heb erg veel geleerd, bewust maar ook veel onbewust. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen en ook hiervan heb ik veel geleerd..
Ik heb veel verschillen gezien in cultuur gezien, die voor-, maar ook nadelen kunnen hebben. Ik vind Indonesië een prachtig land en ik heb de smaak nu te pakken en ben erg nieuwsgierig geworden naar nog veel meer andere landen, andere culturen en nieuwe mensen. Ik had nooit gedacht dat ik zolang, zo ver weg van huis zou kunnen zijn. Maar eerlijk gezegd was het heel makkelijk. Ik had hier nog wel een jaar kunnen blijven, of twee, of drie. Maar nu ik weet dat ik vanavond terug ga en morgen iedereen weer kan zien wil ik hier ook graag weg. I'm coming home!!!

SULAWESI.
Ondertussen ben ik samen met Jimmy naar Sulawesi geweest waar we samen met Danique en Rens een weekje of twee wilden backpacken. Helaas liep dit niet zoals gepland want Rens werd hartstikke ziek. Drie dagen ziekenhuis waren het gevolg. Het handige is dat de doktoren hier geen woord Engels konden, maar gelukkig heeft Ayu (een vriendinnetje uit Jogja), haar familie die in Sulawesi woont naar ons gestuurd en hebben zij ons super goed geholpen! Jammer genoeg konden Rens en Danique toen niet met ons verder reizen, omdat we hele afgelegen gebieden gingen bezoeken waar geen ziekenhuizen in de buurt waren.
Met z'n tweetjes zijn we toen met een roze hello-kitty bus naar Toraja gegaan waar we het geluk hadden om een traditionele begrafenis mee te maken. De overledene was al 6 maanden geleden gestorven, maar de begrafenis kunnen ze pas volbrengen als de familie genoeg geld bij elkaar heeft verzameld. Ze moeten namelijk heel veel offers kopen (varkens en buffels), zodat de overledene sneller de hemel in kan. Al deze varkens en buffels (lees meer dan 200), worden dan op een klein pleintje doodgemaakt. Dit wilde ik eerst niet zien, dus werd ik door de gids bij de koffie en de koekjes geplaatst en ging Jim bij het pleintje verderop kijken. Hij vertelde mij dat de dieren met een mes in de keel dood werden gestoken en het bloed eruit spoot. Later ben ik ook bij het plein gaan kijken waar sommige dieren nog op hun beurt stonden te wachten en waar een kindje met een buffelstaart speelde. Het was heel indrukwekkend, een totaal andere cultuur en een erg blije sfeer. Niets leek op een Nederlandse begrafenis.
Daarna zijn we nog een paar dagen naar onze vriend Ade op bezoek geweest in het plaatsje Soroako. Hem kennen we vanuit Jogja en hij had ons uitgenodigd hem in zijn geboortedorpje te bezoeken. We mochten bij hem thuis slapen en zijn mama heeft heerlijk voor ons gekookt. Samen met Ade en zijn vrienden zijn we een dagje op het meer gaan varen en hebben we gebarbecued met de hele groep. Dat was een super gezellige dag. Een avond zijn we met de auto gaan touren op zoek naar geesten. Hier in Indonesië geloven de mensen heel erg in geesten en iedereen heeft wel een creepy verhaal.

JOGJA & SINGAPORE.
Na een dikke week Sulawesi met Jim gingen we terug naar Jogja. Hier hebben we Danique en Rens weer gezien. Voor mijn Visum ben ik toen nog op en neer geweest naar Singapore waar ik een nachtje heb geslapen. Singapore vond ik een schone, grote stad. Totaal anders dan Jogjakarta. Veel regels, minder verkeer, westerse winkels en een totaal ander straatbeeld. Ik was erg benieuwd hoe ik het zou vinden om helemaal alleen in een vreemde stad te zijn. Zou ik het leuk vinden? Lekker m'n eigen ding doen en met niemand rekening hoeven te houden? Of zou het maar saai zijn? Nou, alleen reizen vind ik maar saai. Alleen eten, grappige dingen zien maar het met niemand kunnen delen en alleen dingen bekijken. Ik merkte wel dat ik sneller nieuwe mensen ontmoette, maar daarvoor was ik hier niet gekomen.

JAVA.
Terug in Jogja begon ik te stressen. Het duurde allemaal veel langer met het Visum dan ik had gedacht en ik was 1 uur eerder geland dan dat Jordy zou landen. Ik kwam ook op een andere terminal aan dan ik had gedacht, wat achteraf logisch was want ik kwam uit het buitenland en Jordy kwam vanuit Jakarta met een binnenlandse vlucht. Stiekem ben ik met een smoesje langs de bewaking het hok ingekomen waar Jordy op zijn koffer zou moeten wachten. Nog geen 10 minuten later kwam hij ook als een van de eerste binnengelopen, jippieeeeeeeee!
In Jogja zijn we lekker rondgescooterd en heb ik alle leuke plekjes laten zien. We zijn een dagje gaan raften met Danique, Jimmy en Rens en we hebben de tourist uitgehangen bij de Prambanan Tempel.
Daarna begon onze rondreis door Oost-Java. Onze eerste stop was in Malang waar we met de nachttrein heen zijn gereden. We kwamen 's morgens om 3 uur aan en konden pas om 5 uur in het hotel inchecken. Gelukkig speelde Nederland die avond en hebben we met nog een paar andere Nederlanders in een cafeetje de wedstrijd gekeken. De volgende dag zijn we door Malang opzoek gegaan naar de adressen en plaatsen die we van de oma van Jordy mee hadden gekregen. Ook hebben we een museum bezocht wat allemaal over de oorlog ging. Dit was heel indrukwekkend.
7 juli zijn we met een privé driver naar Lawang gegaan. Onze driver Buddi heeft ons geholpen de basisschool van de oma van Jordy te vinden. We kregen van de directeur oude zwart/wit foto's te zien van de juffen in die tijd en een foto van de eerste kindjes die op deze school zaten. Ik ben erg benieuwd of de oma van Jordy er ook op staat! Ik kan niet wachten om alle foto's te laten zien. Ook het huis waarin ze was geboren hebben we gevonden dankzij een oud Indonesisch vrouwtje die Nederlands kon spreken. Yolanda vertelde ons precies hoe alles er vroeger uit had gezien. Het huis had uitzicht op een prachtig rijstveld met allemaal trappetjes. Heel speciaal om dit allemaal gezien te hebben! Daarna werden we naar een homestay bij de Bromo gebracht. Dit was hoog in de bergen en daardoor hartstikke koud. De volgende ochtend werden we om 3uur opgehaald en moesten we de vulkaan op om vanuit daar de zonsopkomst te bekijken. Hier was het hartstikke druk, overal stonden mensen met mutsen en dikke sjaals om. Toch was het super mooi, we hadden uitzicht op 2 vulkanen waarvan er één om de 5 minuten rook uitspoot. Na het ontbijt zijn we met Buddi naar de volgende vulkaan gereden. De Ijen, die beroemd is om zijn blauwe vuur. Er zijn maar 2 vulkanen op de wereld die blauw vuur hebben en wat je alleen in het donker kunt zien. Eerst moesten we uren lopen, eerst omhoog en daarna heel steil naar beneden. De stenen waren super glad en er werden een paar 'attacks' uitgedeeld waardoor Jordy de schrik van zijn leven heeft beleefd.
Onze volgende en laatste stop in Java was in Sukamade. Een plaatsje aan het strand, midden in de Jungle. Hier namen we afscheid van onze vriend Buddi, we moesten namelijk met een speciale jeep mee. Achteraf snap ik waarom, 2 uur door de jungle en zelfs een rivier had die normale auto niet gehaald. In dit plaatsje waren we de enige toeristen en was het ineens enorm rustig. Behalve krijsende apen en krekels hoorde je er totaal niks. Ook was er alleen stroom van 8 uur tot 11 uur en moesten we ons douchen met een echte emmer douch (en ijskoud water!). Die avond speelde Nederland de halve finale wat we dus niet konden zien. Als troost hebben we baby schildpadjes vrijgelaten in de oceaan en een moeder schildpad in de nacht op het strand gevonden die eitjes ging leggen. Samen met een ranger gingen we opzoek en al snel hadden we er eentje gevonden. We mochten geen lichten gebruiken want dat zou haar af kunnen schrikken. Ze had al een kuil gemaakt en legde het ene ei naar het andere. In totaal kwamen er 153 pingpongballen uit de moeder schildpad. Deze eitjes hebben we allemaal in een zak gestopt en weer opnieuw ingegraven bij het schildpadden verblijf. Zodra ze uit zijn gekomen krijgen we een mailtje met foto's.
De volgende dag moesten we weer terug met de jeep door de rivier en de jungle en werden we bij de haven in Ketapang gedropt. Hier zijn we toen voor 6.000 Rp (€0,30) overgestoken naar Bali.

BALI.
Ons plan was eerst om direct naar Lovina te gaan, maar aangezien we al 5 dagen non-stop aan het reizen waren besloten we in het plaatsje Pemuteran te stoppen en hier een paar dagen te verblijven. Hier hebben we lekker gesnorkeld, aan het strand gelegen en een massage gescoord. Na 2 nachten gingen we weer met de lokale bus verder, nu wel naar Lovina waar we met Herbert op de kamer mochten slapen. Samen met de hele familie hebben we een tempel bezocht, de mini-Borobudur van Bali. De volgende ochtend stond er weer een wekkertje klaar, tijd om dolfijnen te kijken! Samen met Dionne en Wicky, die één dag daarvoor ook al dolfijnen hadden gespot, gingen we een klein vissersbootje (zonder dak) de zee op. In de verte was het aan het onweren en het regende een beetje. In het begin zagen we super veel dolfijnen en waren we zowat de enige in de zee, maar na een tijdje voeren er zeker 40 van diezelfde vissersboten rond. De 'morning-star' was de snelste en vloog echt achter de beesten aan, maar wij hadden het mooiste al gezien en konden terug naar de kant. Met z'n alle hebben we toen gezellig ontbeten en zijn met een flink busje (met 8 personen en 35 koffers) richting Ubud gereden. Op de weg hierheen hebben we de Gitgit waterval en de Ulun Danu tempel bezocht. In Ubud aangekomen gingen Jordy en ik op zoek naar een slaapplaats. We waren in een krot beland waar mijn prinsesje het maar niks vond (maar het pas heel laat toegaf haha!). De volgende dag gingen we verhuizen en was iedereen weer blij. Lekker een dagje gescooterd en de omgeving verkend. Ook nog even (via de uitgang) het monkey forest ingelopen. Terwijl een man ons de hele tijd achterna riep en wij maar tegen elkaar zeiden "niet omkijken en doorlopen".
Ubud vond ik hartstikke leuk, we zijn hier 4 dagen geweest en hebben veel van Ubud en de omgeving gezien. Leuke restaurantjes, kleine boetiekjes en heel veel ondeugende apen. 2 dagen hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar een Olifanten park geweest waar we ze mochten voeren en knuffelen. Normaal mocht ik altijd rijden, maar omdat dit zo afgelegen was waagde Jordy het ook om het stuur over te nemen. Er was geen kip op de weg.. Nouja, wel één scootertje die recht op ons afkwam en Jordy naar RECHTS uit ging wijken. Toen stonden we weer kiet met elkaar doodservaringen geven en mocht ik weer verder rijden.
De volgende ochtend gingen we met de boot naar Gili Trawangan, het party eiland van Lombok. We wilden eerst 4 nachten hier blijven maar zijn uiteindelijk maar 2 nachten gebleven. Er was buiten fietsen, zwemmen, zonnen en eten niet erg veel te beleven. We hadden het dus na 2 dagen wel gezien en wilden terug naar het vaste land. Met paard en wagen, boot en bus kwamen we uiteindelijk bij ons laatste plekje aan; het Wina hotel in Bali.
Kuta vond ik een heel ander Indonesië. Het is heel toeristisch en de mensen hebben een andere instelling, alles gaat veel sneller en de mensen zijn veel meer bezig met zichzelf. Van Melvin, 'de lokal van Bali', hebben we veel tips gekregen waar we moesten eten, chillen en wat we moesten bekijken en waar we echt heen moesten gaan.
Als eerste zijn we naar de Tanah Lot tempel geweest, waar Jordy al een keertje was. Hij moest en zou deze keer wél de tempel opgaan. Blijkbaar kon dit helemaal nooit en was het dus deze keer ook niet gelukt. Deze tempel is omringd door water als het vloed is op zee. Toen wij er waren was het eb en konden we er wel naartoe lopen. Die dag heeft Jordy ook zijn boten gekocht en heeft hij sindsdien elke dag een rondje gevaren.
Ook hebben we gezellige reigah's ontmoet aan het zwembad in ons hotel waarmee we een paar geweldige dagen mee hebben gehad. Met z'n viertjes zijn we lekker uit eten geweest en zijn we gaan stappen in Skygarden. De coctails waren gratis van 9 tot 11 waardoor Luuk en zijn buik om 12 uur graag naar huis wilden gaan. Hij voelt zich blijkbaar erg thuis op het strand. De volgende ochtend zaten we vroeg aan de ontbijttafel en gingen we met een zwaar hoofd naar Waterbomb. Ook een tip van Melvin waar we een super dagje hebben gehad. De Climax was het hoogtepunt waar zelfs Luuk en Jordy van moesten gillen. Op onze laatste dag hebben we heerlijk op het strand gelegen, we moesten natuurlijk nog wel even bijkleuren. Eline en Luuk waren natuurlijk ook van de partij en er werd nog voor de laatste keer gebeach-tennist.
Verder hebben we in Kuta lekker gewinkeld, zijn we gaan surfen en hebben we brother/sister grapjes gemaakt (en heel snel weer afgeschaft). We hebben naar de zonsondergang gekeken, saté gegeten, gezwommen in de zee en in het zwembad.
Op 30 juli zijn we samen met de taxi naar het vliegveld in Den Pasar gegaan. Jordy ging terug naar huis en ik ging terug naar mijn thuis in Jogja. Hier heb ik nog 2 gezellige dagen met Tika en haar familie doorgebracht. Tika is echt een schatje. Nog een laatste avondje Bintang drinken, scooteren door Jogja en eten bij Cuba Libre. Natuurlijk moesten er nog wat dingetjes geregeld worden en het nodige worden ingepakt. De tijd vloog voorbij en voor ik het wist moest ik alweer afscheid nemen van mijn lieve vriendinnetje, maar deze keer voor een langere tijd. Tika en haar man hebben mij naar het vliegveld gebracht waar ik de harde kern zou ontmoeten. Ook Pita, Lintang en Ayu kwamen ons uitzwaaien.
De reis ging beginnen, we gingen terug naar huis en ik had er enorm veel zin in!!! Zin om iedereen weer te zien, mama's kookkunsten te proeven en in mijn eigen bedje te slapen.

Ik heb de beste vakantie van mijn leven gehad. We hebben heel veel verschillende dingen gedaan. Van de drukke, vervuilde stad naar vulkanen met lava, naar de Jungle met apen naar mini-eiland zonder politie, scooters en auto's tot het toeristische strand van Bali. Ook de maanden hiervoor waren geweldig en ik ben super blij dat ik het gedurfd heb om 6 maanden naar een vreemd land te gaan aan de andere kant van de wereld. Ik ga het missen, alles. Dat is een ding wat zeker is.

Liefs,

Janna